Βρίσκεται σε ωραία τοποθεσία, ανάμεσα σε κατάφυτα υψώματα στην περιοχή Δαδιάς Σουφλίου, όπου πιθανόν υπήρχε παλιότερα αρχαιοελληνικό ιερό. Κατά τον Κωνσταντίνο Κουρτίδη, η ίδρυση της Μονής, ανάγεται στους Βυζαντινούς χρόνους. Εκεί δε, κατά τον 17ο αιώνα, συνήλθαν οι μητροπολίτες της Θράκης, για να ορίσουν τα όρια των επαρχιών τους, μετά την κατάλυση της Μητροπόλεως Τραϊνουπόλεως. Το καθολικό της Μονής που είναι αφιερωμένο στο Γενέσιον της Θεοτόκου, έχει πρόσφατα συντηρηθεί και ανακαινισθεί (όπως και τα άλλα κτίσματα της Μονής), πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Η Μονή υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Διδυμότειχου Ορεστιάδας και Σουφλίου, η οποία λειτουργεί εκεί μαθητικές κατασκηνώσεις, κατά την θερινή περίοδο.
Η Ιερά Μονή Κορνοφωλιάς είναι κτισμένη σε απόσταση ενός χιλιομέτρου δυτικά του χωριού Κορνοφωλιά Σουφλίου, πάνω στο λόφο "Κουρί" και τιμάται στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Το κύριο πανηγύρι της Μόνης γίνεται στα Εννιάμερα της Παναγίας (Απόδοση της Κοιμήσεως, 23 Αυγούστου). Πότε ακριβώς κτίστηκε η Μονή, μας είναι άγνωστο. Η τοπική παραδοση τη θέλει να έχει ιστορία τεσσάρων περίπου αιώνων. Εκείνο που μας είναι άγνωστο είναι ότι στις αρχές του 18ου αιώνα δόθηκε ανεπίσημα ως μετόχι στην Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. Κατά το έτος 1747, με τη συγκατάθεση των κατοίκων της Κορνοφωλιάς και με ενέργειες του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Αυξέντίου (Μάϊος 1744 - Ιούλιος 1757) και του ηγούμενου της Μονής, Ιερομονάχου Αυξεντίου, επισημοποιήθηκε και επικυρώθηκε η κυριότητα της Μονής Ιβήρων, με Πατριαρχικό σιγίλιο (απόφαση) της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, επί Πατριαρχίας Παϊσίου Β'.
Μετά την παραχώρησή της στη Μονή Ιβήρων, οι πατέρες της κυριάρχου Μονής έφεραν στο Μετόχι τους την εικόνα της Παναγίας της Πορταϊτισσας, αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας της Πορταϊτισσας που βρίσκεται στη Μονή Ιβήρων, η οποία αποδείχτηκε εξ ίσου θαυματουργή με την πρωτότυπη και με το δεξί πόδι του αγίου Χαραλάμπους.
Με τα δύο αυτά Ιερά Κειμήλια και κατ' ακολουθία με τη Μονή, συνδέθηκε στενά ο Ελληνισμός του Καζά (Νομαρχίας) της Ανδριανουπόλεως. Οι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής περιέβαλαν με μεγάλη αγάπη, ευλάβεια και σεβασμό τη Μονή και τα δύο πολύτιμότερα ιερά κειμήλιά της. Εδώ προσέτρεχαν σε κάθε δύσκολη στιγμή της "σκλαβωμένης" ζωής τους για να ζητήσουν κατά πρώτον τη χάρη και τη βοήθεια της Παναγίας και του αγίου Χαραλάμπους και κατά δεύτερον τις συμβουλές και την ενεργό συμπαράσταση των Πνευματικών της Μονής.
Έτσι, γρήγορα το Μοναστήρι αυτό καταστάθηκε μεγάλο θρησκευτικό, πνευματικό και εθνικό κέντρο του υπόδουλου Ελληνισμού της περιοχής. Λειτουργούσε σ' αυτό κρυφό σχολείο και χρησίμευε ως τόπος συγκεντρώσεως των ανδρώντης περιοχής για να εκπαιδευτούν στην αγροτική έκτασή και να συγκτοτήσουν έτσι αντάρτικες ομάδες κατά των Τούρκων. Οι εκάστοτε ηγούμενοί του ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν σε αυτό, μερικοί μάλιστα από αυτούς έγιναν παράδειγμα θυσίας στο βωμό της πίστεως και της πατρίδας. Αναφέρουμε ενδεικτικά τον ηγούμενο Πορφύριο, ο οποίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο το έτος 1912 από τα άταχτα Τουρκικά στρατεύματα.
Ονομασία της πρωτότυπης θαυματουργής εικόνας Η εικόνα αυτή εμφανίστηκε κατα το έτος 1004 στα ανοιχτά της θάλασσιας περιοχής της Μονής των Ιβήρων. Όταν οι πατέρες που εγκαταβίωναν στην περιοχή εκείνη πήγαν με τα πλοιάρια να την πάρουν, η εικόνα απομακρυνόταν. Τότε οι πατέρες έκαναν θερμή προσευχή για να τους χαρίσει η Παναγία την εικόνα Της. Εκείνη εμφανίστηκε σε έναν γέροντα ασκητή , Ίβηρα, Γαβριήλ στο όνομα και του έδωσε εντολή να περπατήσει πάνω στα κύματα, να πάρει την εικόνα και να τη βγάλει στι ξηρά. Έτσι και έγινε, την Τρίτη της Διακαινησίμου. Μετά από αυτό, οι πατέρες με "ψαλμούς και ύμνους", με "λαμπάδες και θυμιάματα" τη μετέφεραν και την τοποθέτησαν στο Καθολικό (κεντρικό ναό) της Μονής των Ιβήρων. Την επαύριο όμως η εικόνα βρέθηκε πάνω από την πύλη της Μονής. Την παρέλαβαν και την μετέφεραν πάλι στο Καθολικό, αλλά το άλλο πρωί βρέθηκε πάλι πάνω από την πύλη, και αυτό επαναλήφθηκε και τρίτη φορά. Τότε εμφανίστηκε πάλι η Παναγία στο Γέροντα Γαβριήλ και του έδωσε εντολή να πει στο ηγούμενο και στους μοναχούς να αφήσουν την εικόνα στο σημείο εκείνο, που η ίδια διάλεξε, γιατί θέλει να είναι Εκείνη φρουρός και φύλακας και Πορτάρισσα(θυρωρός) της Μονής αυτής. Μετά από αυτή την εντολή της Παναγίας, άφησαν οι πατέρες την αγία εικόνα στο σημείο εκείνο, που η ίδια της διάλεξε, και την ονόμασαν "Πορταϊτισσα", αφού η ίδια η Παναγία θέλησε να είναι θυρωρός της Μονής αυτής.
Ιερά Μονή Κοίμησης της Θεοτόκου Μάκρης - Παναγία του 'Εβρου
Ιδρύθηκε το 1980 και λειτουργεί από το 1983. Εδώ εγκαταβιώνει μια γυναικεία μοναστική αδελφότητα που με την εργασία των μελών της, έχει δημιουργήσει μια αληθινή κυψέλη πνευματικής και κοινωνικής δραστηριότητας. Στο κέντρο της αυλής, είναι το καθολικό, εκκλησία βυζαντινού ρυθμού, καταζωγράφιστη εσωτερικά, με σκηνές από τη ζωή του Θεανθρώπου, έργα του ζωγράφου Ζλατάνη.
Είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου (Απόδοση της Κοίμησης της Θεοτόκου). Το καθολικό και η μεγάλη αυλή, περιβάλλεται από τα κτίρια του ξενώνα. Στα διακονήματα του μοναστηριού, περιλαμβάνονται η αγιογραφία, η ιερορραπτική, η κεντητική, η κηροπλαστική, η κηπουρική κ.α..
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι ο Μητροπολιτικός Ναός της πόλης (έδρα Μητροπολίτη από το 1925 ως το 1935). Μητροπολίτης διετέλεσε ο Ιωακείμ Καβύρης, μετέπειτα Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως. Η ακριβής ημερομηνία κτίσης παραμένει άγνωστη. Γνωρίζουμε ότι θεμελιώθηκε στα 1818 και τελείωσε στα 1862 - 1863. Είναι βασιλικού ρυθμού, με διπλούς πέτρινους ορόφους στο γυναικωνίτη. Το οκταγωνικό καμπαναριό κτίστηκε το 1910. Έχει 25 μέτρα ύψος και έιναι κτισμένο με πωρόλιθο. Τα τέσσερα ρολόγια είναι ελβετικού μηχανισμού, δωρισμένα από τη συντεχνία των υποδηματοποιών. Βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το Μουσείο μεταξιού. Σπάνιο έργο τέχνης το ξυλόγλυπτο τέμπλο, του ξυλόγλυπτη Σταμάτη Ταλιαδούρου ή Μαδιανού (καταγόταν από τη Μάδυτο). Η επιγραφή στο βημόθυρο, δείχνει τον τεχνίτη.
Μεταβυζαντινός Ναός Παλαιοχωρίου Νίψας (Τραϊανούπολη)
Τιμάται στη γένεση της Θεοτόκου. Ο αρχιτεκτονικός του τύπος, τρίκλητη Βασιλική με δίρριχτη στέγη και υπερώο είναι αρκετά συνηθισμένος στις επαρχίες της τουρκοκρατούμενης μεταβυζαντινής Ελλάδας. Στη νότια πλευρά, πάνω από την εξωτερική πύλη, σώζεται μέσα σε τυφλό αψίδωμα η χρονολογία 1844. Δεν γνωρίζουμε αν αναφέρεται στην ανέγερση ή σε κάποια επισκευή.
Το κωδωνοστάσιο είναι ανεξάρτητο, ύψους περίπου 13μ. και σχήματος τετραγώνου πύργου, ακολουθώντας τη βυζαντινή παράδοση. Το δάπεδο λίθινο. Το υπερώο, ο άμβωνας και το τέμπλο ξύλινα. Στα θωράκια του τέμπλου υπάρχουν ωραιότατες λαϊκές ζωγραφιές αγγέλων. Η Αγία Τράπεζα αποτελείται από τετράγωνη πλάκα με ένα μόνο κυλινδρικό πόδι. Αυτός ο τύπος τράπεζας είναι παλαιοχριστιανικός. Ενδεχομένως ανήκει στην παλαιοχριστιανική περίοδο και μεταφέρθηκε στο μεταβυζαντινό ναΰδριο από κάπου αλλού, ίσως από την «Αγία Τριάδα». Οι εσωτερικοί τοίχοι έχουν καλυφθεί με ασβεστοκονίαμα. Διακρίνονται ωστόσο ίχνη προγενέστερων τοιχογραφιών.
Η κεντρική αψίδα κοσμείται με τον Παντοκράτορα ενώ στον υπόλοιπο χώρο φαίνονται ανθέμια, αστέρια και άγγελοι σε σκούρο μπλε έδαφος. Μάλλον παριστανόταν έναστρος ουρανός δηλ. πάλι ένα θέμα παλαιοχριστιανικής παράδοσης. Στο υπερώο βρέθηκε (καλοκαίρι 1988) αγιογραφημένο ύφασμα σε κακή κατάσταση με σκηνές από την Παλαιά, την Καινή Διαθήκη και τους βίους Αγίων. Στην πίσω όψη υπήρχε, μέσα σε φυσικό στεφάνι, χειρόγραφη επιγραφή. Κάποιος που επισκέφτηκε τους Αγιους Τόπους το 1857 αγόρασε το ύφασμα, πρόσθεσε την επιγραφή και το αφιέρωσε στο ναό.
Σημ. Τα στοιχεία προέρχονται από ανάτυπο του ένατου τόμου της «Θρακικής Επετηρίδας» του Θανάση Κούγκουλου με θέμα: «Προϊστορική έρευνα στη Νίψα νομού Έβρου».
Ιερά Μονή Δαδιάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίσκεται σε ωραία τοποθεσία, ανάμεσα σε κατάφυτα υψώματα στην περιοχή Δαδιάς Σουφλίου, όπου πιθανόν υπήρχε παλιότερα αρχαιοελληνικό ιερό. Κατά τον Κωνσταντίνο Κουρτίδη, η ίδρυση της Μονής, ανάγεται στους Βυζαντινούς χρόνους. Εκεί δε, κατά τον 17ο αιώνα, συνήλθαν οι μητροπολίτες της Θράκης, για να ορίσουν τα όρια των επαρχιών τους, μετά την κατάλυση της Μητροπόλεως Τραϊνουπόλεως. Το καθολικό της Μονής που είναι αφιερωμένο στο Γενέσιον της Θεοτόκου, έχει πρόσφατα συντηρηθεί και ανακαινισθεί (όπως και τα άλλα κτίσματα της Μονής), πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Η Μονή υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Διδυμότειχου Ορεστιάδας και Σουφλίου, η οποία λειτουργεί εκεί μαθητικές κατασκηνώσεις, κατά την θερινή περίοδο.
Ιερά Μονή Παναγιάς Κορνοφωλιάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ιερά Μονή Κορνοφωλιάς είναι κτισμένη σε απόσταση ενός χιλιομέτρου δυτικά του χωριού Κορνοφωλιά Σουφλίου, πάνω στο λόφο "Κουρί" και τιμάται στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Το κύριο πανηγύρι της Μόνης γίνεται στα Εννιάμερα της Παναγίας (Απόδοση της Κοιμήσεως, 23 Αυγούστου). Πότε ακριβώς κτίστηκε η Μονή, μας είναι άγνωστο. Η τοπική παραδοση τη θέλει να έχει ιστορία τεσσάρων περίπου αιώνων. Εκείνο που μας είναι άγνωστο είναι ότι στις αρχές του 18ου αιώνα δόθηκε ανεπίσημα ως μετόχι στην Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. Κατά το έτος 1747, με τη συγκατάθεση των κατοίκων της Κορνοφωλιάς και με ενέργειες του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Αυξέντίου (Μάϊος 1744 - Ιούλιος 1757) και του ηγούμενου της Μονής, Ιερομονάχου Αυξεντίου, επισημοποιήθηκε και επικυρώθηκε η κυριότητα της Μονής Ιβήρων, με Πατριαρχικό σιγίλιο (απόφαση) της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, επί Πατριαρχίας Παϊσίου Β'.
Μετά την παραχώρησή της στη Μονή Ιβήρων, οι πατέρες της κυριάρχου Μονής έφεραν στο Μετόχι τους την εικόνα της Παναγίας της Πορταϊτισσας, αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας της Πορταϊτισσας που βρίσκεται στη Μονή Ιβήρων, η οποία αποδείχτηκε εξ ίσου θαυματουργή με την πρωτότυπη και με το δεξί πόδι του αγίου Χαραλάμπους.
Με τα δύο αυτά Ιερά Κειμήλια και κατ' ακολουθία με τη Μονή, συνδέθηκε στενά ο Ελληνισμός του Καζά (Νομαρχίας) της Ανδριανουπόλεως. Οι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής περιέβαλαν με μεγάλη αγάπη, ευλάβεια και σεβασμό τη Μονή και τα δύο πολύτιμότερα ιερά κειμήλιά της. Εδώ προσέτρεχαν σε κάθε δύσκολη στιγμή της "σκλαβωμένης" ζωής τους για να ζητήσουν κατά πρώτον τη χάρη και τη βοήθεια της Παναγίας και του αγίου Χαραλάμπους και κατά δεύτερον τις συμβουλές και την ενεργό συμπαράσταση των Πνευματικών της Μονής.
Έτσι, γρήγορα το Μοναστήρι αυτό καταστάθηκε μεγάλο θρησκευτικό, πνευματικό και εθνικό κέντρο του υπόδουλου Ελληνισμού της περιοχής. Λειτουργούσε σ' αυτό κρυφό σχολείο και χρησίμευε ως τόπος συγκεντρώσεως των ανδρώντης περιοχής για να εκπαιδευτούν στην αγροτική έκτασή και να συγκτοτήσουν έτσι αντάρτικες ομάδες κατά των Τούρκων. Οι εκάστοτε ηγούμενοί του ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν σε αυτό, μερικοί μάλιστα από αυτούς έγιναν παράδειγμα θυσίας στο βωμό της πίστεως και της πατρίδας. Αναφέρουμε ενδεικτικά τον ηγούμενο Πορφύριο, ο οποίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο το έτος 1912 από τα άταχτα Τουρκικά στρατεύματα.
Ονομασία της πρωτότυπης θαυματουργής εικόνας
Η εικόνα αυτή εμφανίστηκε κατα το έτος 1004 στα ανοιχτά της θάλασσιας περιοχής της Μονής των Ιβήρων. Όταν οι πατέρες που εγκαταβίωναν στην περιοχή εκείνη πήγαν με τα πλοιάρια να την πάρουν, η εικόνα απομακρυνόταν. Τότε οι πατέρες έκαναν θερμή προσευχή για να τους χαρίσει η Παναγία την εικόνα Της. Εκείνη εμφανίστηκε σε έναν γέροντα ασκητή , Ίβηρα, Γαβριήλ στο όνομα και του έδωσε εντολή να περπατήσει πάνω στα κύματα, να πάρει την εικόνα και να τη βγάλει στι ξηρά. Έτσι και έγινε, την Τρίτη της Διακαινησίμου. Μετά από αυτό, οι πατέρες με "ψαλμούς και ύμνους", με "λαμπάδες και θυμιάματα" τη μετέφεραν και την τοποθέτησαν στο Καθολικό (κεντρικό ναό) της Μονής των Ιβήρων. Την επαύριο όμως η εικόνα βρέθηκε πάνω από την πύλη της Μονής. Την παρέλαβαν και την μετέφεραν πάλι στο Καθολικό, αλλά το άλλο πρωί βρέθηκε πάλι πάνω από την πύλη, και αυτό επαναλήφθηκε και τρίτη φορά. Τότε εμφανίστηκε πάλι η Παναγία στο Γέροντα Γαβριήλ και του έδωσε εντολή να πει στο ηγούμενο και στους μοναχούς να αφήσουν την εικόνα στο σημείο εκείνο, που η ίδια διάλεξε, γιατί θέλει να είναι Εκείνη φρουρός και φύλακας και Πορτάρισσα(θυρωρός) της Μονής αυτής. Μετά από αυτή την εντολή της Παναγίας, άφησαν οι πατέρες την αγία εικόνα στο σημείο εκείνο, που η ίδια της διάλεξε, και την ονόμασαν "Πορταϊτισσα", αφού η ίδια η Παναγία θέλησε να είναι θυρωρός της Μονής αυτής.
Πηγή κειμένου: Ιστορικό - Θαύματα, Παρακλητικός Κανών & Χαιρετισμοί της Παναγίας Πορταϊτισσης
Ιερά Μονή Κοίμησης της Θεοτόκου Μάκρης - Παναγία του 'Εβρου
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδρύθηκε το 1980 και λειτουργεί από το 1983. Εδώ εγκαταβιώνει μια γυναικεία μοναστική αδελφότητα που με την εργασία των μελών της, έχει δημιουργήσει μια αληθινή κυψέλη πνευματικής και κοινωνικής δραστηριότητας. Στο κέντρο της αυλής, είναι το καθολικό, εκκλησία βυζαντινού ρυθμού, καταζωγράφιστη εσωτερικά, με σκηνές από τη ζωή του Θεανθρώπου, έργα του ζωγράφου Ζλατάνη.
Είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου (Απόδοση της Κοίμησης της Θεοτόκου). Το καθολικό και η μεγάλη αυλή, περιβάλλεται από τα κτίρια του ξενώνα. Στα διακονήματα του μοναστηριού, περιλαμβάνονται η αγιογραφία, η ιερορραπτική, η κεντητική, η κηροπλαστική, η κηπουρική κ.α..
Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου (Σουφλί)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι ο Μητροπολιτικός Ναός της πόλης (έδρα Μητροπολίτη από το 1925 ως το 1935). Μητροπολίτης διετέλεσε ο Ιωακείμ Καβύρης, μετέπειτα Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως. Η ακριβής ημερομηνία κτίσης παραμένει άγνωστη. Γνωρίζουμε ότι θεμελιώθηκε στα 1818 και τελείωσε στα 1862 - 1863. Είναι βασιλικού ρυθμού, με διπλούς πέτρινους ορόφους στο γυναικωνίτη. Το οκταγωνικό καμπαναριό κτίστηκε το 1910. Έχει 25 μέτρα ύψος και έιναι κτισμένο με πωρόλιθο. Τα τέσσερα ρολόγια είναι ελβετικού μηχανισμού, δωρισμένα από τη συντεχνία των υποδηματοποιών. Βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το Μουσείο μεταξιού. Σπάνιο έργο τέχνης το ξυλόγλυπτο τέμπλο, του ξυλόγλυπτη Σταμάτη Ταλιαδούρου ή Μαδιανού (καταγόταν από τη Μάδυτο). Η επιγραφή στο βημόθυρο, δείχνει τον τεχνίτη.
Μεταβυζαντινός Ναός Παλαιοχωρίου Νίψας (Τραϊανούπολη)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμάται στη γένεση της Θεοτόκου. Ο αρχιτεκτονικός του τύπος, τρίκλητη Βασιλική με δίρριχτη στέγη και υπερώο είναι αρκετά συνηθισμένος στις επαρχίες της τουρκοκρατούμενης μεταβυζαντινής Ελλάδας. Στη νότια πλευρά, πάνω από την εξωτερική πύλη, σώζεται μέσα σε τυφλό αψίδωμα η χρονολογία 1844. Δεν γνωρίζουμε αν αναφέρεται στην ανέγερση ή σε κάποια επισκευή.
Το κωδωνοστάσιο είναι ανεξάρτητο, ύψους περίπου 13μ. και σχήματος τετραγώνου πύργου, ακολουθώντας τη βυζαντινή παράδοση. Το δάπεδο λίθινο. Το υπερώο, ο άμβωνας και το τέμπλο ξύλινα. Στα θωράκια του τέμπλου υπάρχουν ωραιότατες λαϊκές ζωγραφιές αγγέλων. Η Αγία Τράπεζα αποτελείται από τετράγωνη πλάκα με ένα μόνο κυλινδρικό πόδι. Αυτός ο τύπος τράπεζας είναι παλαιοχριστιανικός. Ενδεχομένως ανήκει στην παλαιοχριστιανική περίοδο και μεταφέρθηκε στο μεταβυζαντινό ναΰδριο από κάπου αλλού, ίσως από την «Αγία Τριάδα». Οι εσωτερικοί τοίχοι έχουν καλυφθεί με ασβεστοκονίαμα. Διακρίνονται ωστόσο ίχνη προγενέστερων τοιχογραφιών.
Η κεντρική αψίδα κοσμείται με τον Παντοκράτορα ενώ στον υπόλοιπο χώρο φαίνονται ανθέμια, αστέρια και άγγελοι σε σκούρο μπλε έδαφος. Μάλλον παριστανόταν έναστρος ουρανός δηλ. πάλι ένα θέμα παλαιοχριστιανικής παράδοσης. Στο υπερώο βρέθηκε (καλοκαίρι 1988) αγιογραφημένο ύφασμα σε κακή κατάσταση με σκηνές από την Παλαιά, την Καινή Διαθήκη και τους βίους Αγίων. Στην πίσω όψη υπήρχε, μέσα σε φυσικό στεφάνι, χειρόγραφη επιγραφή. Κάποιος που επισκέφτηκε τους Αγιους Τόπους το 1857 αγόρασε το ύφασμα, πρόσθεσε την επιγραφή και το αφιέρωσε στο ναό.
Σημ. Τα στοιχεία προέρχονται από ανάτυπο του ένατου τόμου της «Θρακικής Επετηρίδας» του Θανάση Κούγκουλου με θέμα: «Προϊστορική έρευνα στη Νίψα νομού Έβρου».