ΚΟΡΝΟΦΩΛΙΑ

Εκκλησία της Κορνοφωλιάς

 

ΚΟΡΝΟΦΩΛΙΑ

Λίγο πριν το Σουφλί συναντάμε την Κορνοφωλιά, χωριό κτισμένο σε καταπράσινη λοφοπλαγιά που αντικρύζει την Ανατολή. Η Κορνοφωλιά είναι πολύ παλιός οικισμός που διατηρεί τ' όνομα του ολόιδιο από τους μακρινούς χρόνους της Τουρκοκρατίας. Ντερβέν Καράμπουνάρ την έλεγαν οι Τούρκοι, δηλαδή Μαυροπήγαδο της Κλεισούρας από τη στενωπό νότια του χωριού και από το κεντρικό πηγάδι που υπάρχει και σήμερα δίπλα στην κεντρική πλατεία, το Μεσοχώρι. Καράμπουνάρ την ονομάζει και ο Εβλιγιά Τσελεμπή που πέρασε απ' αυτή το 1667.
Όμως στη γλώσσα των κατοίκων (που ήταν όλοι τους Έλληνες), και στους παλιούς κώδικες της Μητρόπολης του Διδυμοτείχου, το χωριό πάντοτε λέγονταν Κορνοφωλέα ή Κορνοφωλιά. Προφανώς πήρε τ' όνομα αυτό από τις άφθονες κουρούνες, δηλαδή τα κοράκια, που φώλιαζαν στα μεγάλα παλιά δέντρα, τις φτελιές, τα καραγάτσια όπως τα έλεγαν τότε και που ήταν γύρω από το παλιό πηγάδι.

Εκείνο όμως που κάνει γνωστή σήμερα την Κορνοφωλιά είναι το περίφημο μοναστήρι της που βρίσκεται ένα χιλιόμετρο περίπου στα δυτικά του χωριού. Το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου που είναι μετόχι της Μονής Ιβήρων του Αγίου 'Όρους.
Η ιστορία του χάνεται στα βάθη του παρελθόντος. Φαίνεται πως στην αρχή ήταν μικρό ξωκκλήσι που τιμούνταν στ' όνομα της Κοίμησης της Θεοτόκου. Κι' ήταν το ξωκκλήσι αυτό πλάι' σε πηγή με καθαρό και πόσιμο νερό. Η πηγή αργότερα έγινε υπόγεια δεξαμενή και πηγάδι που βρίσκεται σήμερα μέσα στην εκκλησία του μοναστηριού και αποτελεί άγιασμα του.

Το αρχαιότερο κείμενο που υπάρχει σήμερα και αφορά την ιστορία του είναι πατριαρχικό συγγίλιο (απόφαση) του 1781 και βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους. Με την απόφαση αυτή αναγνωρίζεται ότι η Μονή νόμιμα περιήλθε από τη Μητρόπολη Διδυμοτείχου στη Μονή Ιβήρων το 1756 που ανέλαβε να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της.
Η φήμη της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Πορταΐτισσας, που βρίσκεται στο μοναστήρι, είχε απλωθεί σ' όλη τη Θράκη. Η εικόνα της είναι αντίγραφο της Πορταΐτισσας του Αγίου Όρους και ήρθε από τη Μονή των Ιβήρων όταν το μοναστήρι έγινε μετόχι του. Λένε πως είναι έργο του Πανσέληνου, δεν υπάρχει όμως κανένα γραπτό στοιχείο για τη χρονολόγηση της. Το μοναστήρι έγινε αναπόσπαστο μέρος της λατρευτικής ζωής του λαού του Έβρου και η ιστορία του δένεται με την ιστορία της περιοχής.